Curacao en zijn dolfijnen ontmoeten

Hallo allemaal,
de meeste heb ik al via het reuze snelle hippe internet al gesproken. Ik ben er.. Ik heb het gehaald! Donderdag ging niet zonder slag of stoot, gigantisch zenuwachtig (natuurlijk..) en steeds minder zin om het door te zetten. Gelukkig heb ik het dan toch wel gedaan.

Ik vloog met KLM naar Curacao, non-stop vlucht (fantastisch) en duurde 10 uurtjes (die ik met alle liefde heb gevuld met non-stop film kijken, lezen en uit het raam staren). Prima service van de KLM, ik kreeg zelfs cheesecake :O :D, dus mocht je ooit eens ook deze kant op willen komen, kan ik KLM aanraden :P

Eenmaal op Hato aangekomen, voel je de hitte al. Ik hoorde nog een passagier zeggen dat het 'voor Antiliaanse termen' een koude dag was. Ik kan je vertellen, heb daar bar weinig van meegekregen. Natuurlijk was ik bepakt en bezakt met maar liefst 4 lagen kleding (het is immers wel wat frisjes als je naast een raam zit) dus die mochten heel snel uitgetrokken worden. Schattig vliegveldje, en na drie simpele halen van de douane was kreeg ik mijn eerste stempel in het paspoort en was ik vrij om te gaan.

M'n bagage vond ik in de ruimte erna, en kon daarna direct doorlopen.
Buiten wachtte Mandy op mij, om mij naar m'n kamertje te brengen, die overigens klein maar fijn is en voorzien is van airco (ventilator & twee ramen). Tot nu toe heb ik nog maar 1 kamergenoot ontmoet (die over een paar weken alweer vertrekt) maar dat zie ik maar als positief. Over een paar maanden heb ik ook een kenniskring hier ontwikkeld en ben ik ook steeds minder aanwezig in het kamertje.

Ik had de volgende ochtend zeeën van tijd, zo werkt het nou eenmaal met jetlag :P. Ik had toen direct voldoende tijd om op zoek te gaan naar een supermarkt in de buurt, en op nog geen 15 min lopen vond ik een geschikte. Eentje die ook nog eens super veel Amerikaanse spulletjes verkoopt.. Wauw.. :D Het is wel even rekenen, alles lijkt zo duur (dankzij de Antiliaanse Gulden (1 ANG = 0.42 euro)) maar valt dus in werkelijkheid best wel mee. Dit supermarktje is wellicht wat duurder dan grotere ketens, maar daar ga ik de komende weken wel achter komen.

Vervolgens ben ik richting het dolfijnenacademie gegaan, met het idee om m'n (stiekem behoorlijk aanwezige) heimwee te stillen. Ik kwam het Sea Aquarium behoorlijk makkelijk binnen (gewoonlijk dien je hiervoor te betalen) met een simpele: 'Hallo, ik zoek Aimee, waar moet ik heen?' waarop ze antwoordde: 'hoeveel man?' et voila, ik kon rustig doorlopen :P
Aimee was nog druk met een show, dus kon ik zelf even rustig over het parkje heen lopen. Het stelde eigenlijk niet zo veel voor, een paar flamingo's en grote roggen. Elders waren er nog zeehonden en vermoedelijk een zeeschildpad (die heb ik nog niet ontdekt), het park is echt gefocused op dolfijnen, jaa... die hebben ze in overvloed. Maar liefst 21 stuks, die ik moet gaan leren onderscheiden (in het donker), challenge accepted :P
Gelukkig hebben ze heerlijk verwarrende namen. Serena, Tela, Talika, Tikal, Ritina, Romeo (ladykiller, niet letterlijk), Caijo (heeft een moustache), Roxette, Machu, Annie, Ukit, Cayenne... you get the picture :P
En de mensen hier kennen ze gewoon stuk voor stuk... Ze hebben wel allemaal bijzondere persoonlijkheden. Bijvoorbeeld Ritina die zeer kieskeurig is in haar trainers, als je niet voldoet aan haar standaarden, dan werkt ze niet mee :P. Of Tikal die helemaal gek is op mensen, en als eerste op je af komt als je langs de kant staat..Ik mocht Roxette aaien, een heel apart gevoel, en ze reageerde daar helemaal happy op, schijnbaar vinden dolfijnen het erg prettig om aangehaald te worden. Ze zijn best wel bijzonder, je ziet ze je aankijken en bestuderen terwijl je daar staat, zo nu en dan geven ze je een knikje terwijl ze met een oog jouw kant op kijken. Makes you wonder... 'Who's studying who?'

Goed, uiteindelijk nog een behoorlijk lap tekst geworden, dus ik zal het hier maar weer even afkappen :D. Ciao Ciao

P.S. factor 40 doet wonderen, ben (nog) niet verbrand, al wel belachelijk gemaakt om m'n uberwitte benen :P en vanmiddag 4 automobilisten gehad die naar me toeterden, wellicht omdat mn benen zo wit waren, maar ik houd mijzelf gewoon even in de waan :D

X Tessa